Hiperaktiflik, Çocuklarda Hiperaktiflik

Hiperaktivite; heyecanlı, aktif, sosyal ama dikkatini yoğunlaştıramama ile belirgin bir kişilik özelliğidir. Hiperaktif çocukların iyi özellikleri, zeki, meraklı, hayal gücü geniş ve üretken olmaları; farklılıklarını öne çıkarabilen, liderlik özelliklerine ve grup kurma becerisine sahip, sosyal olmala­rıdır. Genelde iyimser, insanlardan hoşlanan, tiplerdir. Fa­kat dalgınlık, dikkatsizlik, sakarlık gibi özellikleri onları ha­ta yapmaya açık hale getirir.

Hiperaktif bir çocuk ergenlik döneminde; diğer ergenle­re göre daha fazla problemi göğüslemek zorunda kalacaktır. Doğal olarak ailesi ile olan iletişiminde de daha fazla zorluk­lar yaşayacaktır. Ailelerin, çocuklarının Hiperaktif olup ol­madığını ergenlik öncesinde fark edip yardım alması ergen­likte daha az sorunla atlatılmasına yardım edebilir.
Hiperaktif bir ergenin özellikleri daha çok dürtüsel; ya­ni; çocuğun içinden gelen, isteyerek, bilerek yapmadığı fa­kat kontrol edemediği özelliklerdir. Bunlardan dolayı çocu­ğu sorumlu tutmak onu suçlamak ve cezalandırma yoluna gitmek uygun bir tutum değildir.
Bu çocukların okulda yaşayacakları başlıca sorunlar; bilgi­leri kaydedememe, eksik kaydetme veya yanlış kaydetme şeklindedir. Bunun nedeni ise, kişilik özellikleri olarak da­ima; yaptıkları işi bir an önce bitirme telaşı içinde, tekrar kontrol etmeye zaman ayırmadan yapmalarıdır. Bu özellikler, onların okul başarılarını olumsuz etkileyebilmektedir.
Birçok hiperaktif, yap denilen işin tersini yapma eğilimin­dedir. Hatta yapılmasının doğru olacağını düşündükleri za­manlarda bile bu tutumlarını devam ettirirler.
Zekâlarını üstüne vazife olmayan şeylerle ilgilenmek yö­nünde kullanır; enerjilerini gereksiz işlere harcarlar. Öncelik­lerini tayin edemezler. Örneğin; matematik imtihanına çalı­şacakken resim yapmaları gibi zamanlarını kötü kullanırlar.
Ailelerin en zorlandığı konular; ergenlikte ön plana çıkan ve gençleri uyuşturucu batağına kadar sürükleyebilen, onla­rın aşırı merakıdır. Bu merak onları çok farklı gruplarla ar­kadaşlık etmelerine sebebiyet verebilir.
Ergenlerin bu dönemlerinde ait oldukları grubu veya ar­kadaşlarını ailelerinden üstün tutmaları doğal olsa da; bu durum hiperaktif bir ergende çok daha vahim sonuçlar do­ğurabilmektedir.
Hiperaktifler genelde yüksek frekansla konuşurlar veya yüksek volümle dinlerler. Çünkü beyne, güçlü uyaranın git­mesi durumunda anlayabiliyor veya idrak edebiliyorlar.
Bu gençlerin uzman kontrolünde yardıma ihtiyacı vardır. Çünkü çoğu zaman kendi kendilerine durması gereken yeri ve zamanı ayarlayamazlar. Kendilerini kontrol güçlüğü çekerler. Birçok zaman en son söylenecek lafı en başta söylerler.Fakat ailelerin çocuklarına kendi görüşleriyle hiperaktif teşhisi koymaları uygun olmaz. Gerçek hiperaktif teşhisi, uz­manlarca konulur. Dikkatini yoğunlaştırması için yardımcı ilaçlar kullanılabilmektedir.